استیل دو فازی
استیل دو فازی
استیل دوفازی، یک نوع فولاد با کربن پایین و میکروآلیاژی کم است که شامل فازهای انعطاف‌پذیر فریت و جزایر سخت مارتنزیت با حجم 5 تا 30 درصد است. با انتخاب مناسب نسبت دو فاز، می‌توان ترکیبی از استحکام و انعطاف‌پذیری دریافت کرد که در سال 1937 میلادی به وجود آمد. این فولادها در مرحله اول توسط گریب از یک فولاد با 25/0 درصد وزنی کربن تهیه می‌شوند. تحقیقات بعدی در زمینه فولادهای دو فاز به منظور تولید فولادهای فریتی-مارتنزیتی با مورفولوژی مارتنزیت فیبری انجام شده است که ترکیب بهتری از استحکام و انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهد. در دهه ی 70 میلادی، استیل دوفازی به دلیل استحکام و مقاومت بالا همراه با مقاومت مناسب در برابر ضربه، توجه صنعتگران را جلب کرده است.
استیل دوفازی بیشتر از طریق روش‌های حرارتی بین‌بحرانی و یا فرآیند نورد گرم تولید و در بازار عرضه می‌شود. یک نکته مهم در تولید و عرضه استیل دوفازی این است که در زمان تولید و عرضه، باید مطمئن شد که محصول از منطقه پایداری آستنیت و فریت در دیاگرام فازیC عبور کرده و سپس کوئنچ شود. این منطقه دمایی و حرارتی را حد واسط 4 نامیده می‌شود. ترکیب شیمیایی فولاد نیز می‌تواند این دماها را تغییر دهد، بنابراین برای هر فولاد، بازه دمایی بین بحرانی محاسبه خواهد شد. برای رسیدن به ساخت
.
ترکیب شیمیایی فولاد های دو فاز
ریزساختار فولادهای دو فازی تحت تأثیر شرایط دمایی و زمانی در ناحیه بین بحرانی قرار می‌گیرد. این ریزساختار تأثیر زیادی بر خواص مکانیکی مانند استحکام، سختی، تغییر شکل مارتنزیت و غیره دارد. ترکیب شیمیایی این فولادها، به خصوص حضور کربن و منگنز، از عوامل اصلی در تعیین دماهای بحرانی بهینه، نرخ بحرانی سرد کردن و خواص مکانیکی آنها است. همچنین، حضور عناصر میکروآلیاژی با تشکیل کاربیدهای پایدار، از رشد دانه‌ها در دمای بالا جلوگیری می‌کند. ریز شدن دانه‌ها در فولادهای دو فازی باعث بهبود نرخ کارسختی و افزایش انعطاف‌پذیری آنها می‌شود. به این ترتیب، ترکیب بهینه‌ای از استحکام و انعطاف‌پذیری با توزیع یکنواخت جزایر ریز مارتنزیت در زمینه فریتی قابل حصول است.
استیل دو فازی: جهت خرید استیل دو فازی، با ما تماس بگیرید.
خواص مکانیکی فولادهای دو فاز و عوامل موثر بر آن
فولادهای دو فاز به دلیل ویژگی‌های ریزساختاری خود، دارای خواص منحصر به فردی هستند. این خواص شامل نسبت استحکام به وزن بالا، رفتار تسلیم پیوسته، نرخ کارسختی بسیار بالا در کرنش‌های پایین، نسبت استحکام تسلیم به استحکام کششی پایین، شکل‌پذیری خوب، مقاومت به خستگی، قابلیت جوش‌پذیری بالا و عدم پیرشدن در دمای محیط می‌باشند.
این خواص از اصلی‌ترین فاکتورهای استیل دو فازی به شمار می‌آیند.
انعطاف‌پذیری فولادهای دو فاز
یکی از اهداف اصلی در تولید فولادهای دو فازی، داشتن موادی است که به طور همزمان اسـتحکام نسبتاً بالا و خواص شکل‌پذیری مناسب را دارا باشند. انعطاف‌پذیری فولادهای دو فازی به ازدیاد طول یکنواخت و کلی مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج بسیاری از گزارش‌ها نشان می‌دهند که انعطاف‌پذیری استیل دو فازی با افزایش درصد مارتنزیت کاهش می‌یابد. اگرچه استحکام فولادهای دو فازی با افزایش درصد مارتنزیت افزایش می‌یابد، اما تغییر شکل پلاستیکی نیز اهمیت خاصی دارد.
رشد استحکام فولادهای دو فازی از طریق فرآیندهای ترمومکانیکی منجر به ایجاد ریزساختارهای فریتی می‌شود. سردشدن آهسته پس از فرآیند رشد رونشستی ترمومکانیکی، بهبود انعطاف‌پذیری بدون ازبین رفتن استحکام را ارائه می‌دهد.
