معرفی آلیاژ

فولاد زنگ نزن ۳۱۶L

---

توضیحات :

 316L  فولاد زنگ نزن آستنیتی مولیبدن دار است که قابل عملیات حرارتی نیست و تنها از راه سرد کاری سخت می شود.

این آلیاژ در برابر کلر و اسید مقاومت به خوردکی بالایی دارد.

کاربردها :

فولاد زنگ نزن ۳۱۶L نسبت به 316  از لحاظ سرد کاری و جوش اجزاء و داشتن مقاومت در برابر خوردگی دانه ای برتری دارد.

مقاومت خوردگی :

در محیط های حاوی نمک و اسید ها و صنایع غذایی مقاومت عالی دارد و همچنین برای محیط های نزدیک آب دریا بسیار مناسب است. این آلیاژ به علت داشتن کربن بسیار پایین دارای مقاومت بسیار بالایی در خوردگی دانه ای می باشد.

مقیاس :

مقاومت خوبی برای  تا مرز 850 درجه سانتیگراد به صورت سرویس متداول و تا 800 درجه سانتیگراد به صورت سرویس تناوبی.

جوش پذیری :

این آلیاژ به راحتی با الکترود های ترکیبی قابل جوش دادن است.

عملیت حرارتی : 

تسویه :  1100– 1050 درجه سانتیگراد

گرمکاری :

می تواند از دمای 900 درجه الی 1050 درجه سانتیگراد فورج شده و سپس باید آن را توسط هوا سرد نمود.

فولاد زنگ‌نزن دوپلکس

فولاد زنگ‌نزن دوپلکس دارای میکرو ساختار ترکیبی آستنیتی و فریتی است که هدف آن معمولاً تولید ترکیب ۵۰/۵۰ است، اگر چه در آلیاژهای تجاری این نسبت می‌تواند ۴۰/۶۰ باشد. آن‌ها با کروم بالا (۱۹–۳۲ درصد) و مولیبدن (تا ۵ درصد) و درصد نیکل پایین‌تر از فولاد ضدزنگ آستنیتی مشخص می‌شوند. فولاد ضدزنگ دوپلکس در مقایسه با فولاد ضدزنگ آستنیتی تقریباً دو برابر استحکام دارد. میکرو ساختار ترکیبی آن‌ها مقاومت به ترک ناشی از خوردگی توسط کلراید بیشتری نسبت به فولاد ضدزنگ آستنیتی گونه ۳۰۴ و ۳۱۶ فراهم می‌کند. خواص فولاد زنگ‌نزن دوپلکس با مقادیر آلیاژ پایین‌تر از مقادیر فولادهای گرید فوق-آستنیتی با خواص آن مشابه است و استفاده از آن برای بسیاری از کاربردهای مهندسی مقرون به صرفه‌تر است. گریدهای فولاد دوپلکس بر اساس مقدار آلیاژ و مقاومت به خوردگی آن‌ها در گروه‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شوند.